Алтай жомогу
Көк кашка булактын боюндагы таштардын коңулунда бир кичинекей сыгырган[1]-чөп үймөктөгүч жашаптыр.
Ал жанындагы башка кошуна сыгыргандар сыяктуу эле тиши менен чөп кертип, анан аны бир жерге ташып келип үймөктөчү.
А булардын турагынан өйдөрөөктө кырдагы жайытта тоонун кызыл түлкүсү турак кылчу.
Бир күн аба айнып турганда ошол түлкү карды ачып ууга чыкты. Түлкүнүн шырп алдырбаган доошун, анын жагымсыз жытын сезип сыгыргандын баласы башын ары-бери чулгап, кыйкыра баштады:
– Сыйт! Сыйт! Түлкү келатат!