ПОЭЗИЯ
Чындык жетим жери жок бара турган,
калп ээледи дүйнөнү кара туман,
чынчыл деген кишиң да калптан
кошот,
чындык азыр чынчылга чала тууган.
Кайда барба бет алып тарабыңа,
кара туман жол таппай агарууга,
оодарылат океан калптан онтоп,
калптан качып озондойт шамалы да.
«Чын. Билем. Өмүр кымбат…
От жагып жылуу үйдө жашайын дейм
чиркин-ай, көмүр кымбат»
деди да Абитайым жатып албай
төштөгү сарайдагы
тезек чапкан чабандарга кезек берип,
алардан арткандарын түк калтырбай
келди да тезек терип,
тепкедей жерди болжоп арадагы
тоодой тезек түшүрдү
түтүн чыкпай томсоргон
төрт бөлмөлүү үйүнө калаадагы.
I
Көзүн боёп, бетин боёп
кызыл-тазыл боёк менен,
Ашхабадды, Дүйшөмбүнү
мурдун чүйрүп тоготпогон,
Москванын күзгүсүнө ойсоктоп
карансам деп,
Москванын тарагына суйсалып
тарансам деп,
Алматыга кыр көрсөтүп чоёктогон,
атыр жыт шаар элең
ПОЭЗИЯ
* * *
Эх жеңем, кайран жеңем
жаш элең жайнап турган,
казанда этиң бышып,
чөөгүндө кара чайың кайнап турган.
Коом жана Мен 