ПОЭЗИЯ
* * *
Бактысыздан экөө болсо – бирөө мен,
Бирөө болсо ошол жалгыз бирөөмүн.
Төрөлгөнүм үмүт, тилек болгондур,
Бирок үнсүз, ыйсыз болот түгөнүүм.
Жакшы адамдын кыска болот өмүрү,
Менден болсо дүйнө болор безээри…
Өлөөрүмдө алсыз соккон жүрөктү,
Анык бекен айыптардын эзээри?
Адам болуп туулган менен адамча,
Жашоо татпай азгырыкка киринем.
Ай, ким билет, өлгөндө да ушу мен,
Гөр ичинде шайтан болуп тирилем…
Ай, ким билет, кыяматтын күнүндө,
Күйгөн оттун арасында тирилем…
БАЛАНЫН КАТЫ
Тагдыр мени басып, тепселеп,
Балалыктан ыза желкелеп.
Досторумду көрүп эзилем,
Атасына турган эркелеп.
Тирүү жетим атым ыйгарым,
Катаал тагдыр, мынча кыйнадың?
Түштөрүмдө чачым сыласаң,
Өпкө-өпкөмө батпай ыйладым.
Башка түшсө кайда качасың,
Тартып тагдыр жазган катасын.
Бала дүйнөм быт-чыт бөлүнөт,
Мактанганда балдар атасын.
Окуп калсаң жазган катымды,
Бир келип кет, сыла чачымды.
Көрбөсөм да өңүң, боюңду,
Айтып уктайм күндө атыңды.
Келип ыза, сүйүү оюма,
Теше тиктейм келчү жолуңа.
Эркелетпе, мейли өппөгүн,
Үн-сөзү жок кысчы бооруңа.
Кыялданып ойлойм узакка,
Жакындырсың, балким узакта?
Пешенемден өппөсөң мейли,
Жок дегенде кысып кучакта.
Маңдайымдан сылабасаң да,
Мээрим берип кысып кучакта…
ЖАШАГЫМ КЕЛЕТ
Айнекте парда тартылуу,
Бөлмөнүн өчкөн чырагы.
Кеңдикти сүйгөн көңүлдүн,
Көрүнбөйт азыр дымагы.
Ачышат жүрөк сыздатып,
Шору көп тагдыр туздаган.
Кызыгы кетип дүйнөнүн,
Ысыган көңүл муздаган.
Тосулган кара пардадан,
Көрүнбөйт жылдыз, Ай дагы.
Караңгы бөлмө, суз көңүл,
Санаалар чулгайт кайдагы.
Ойлордун ээрчип кербенин,
Санаанын тоосун ашамын.
Жашоого тоюп турсам да,
Жашагым келет, жашагым.
Азамат Төкөровдун мурда жарыяланган ырларын береги шилтемеден табасыз: ТАБЫЛГА
Коом жана Мен 