Рюноскэ АКУТАГАВА
АҢГЕМЕ
Бир жолу Будда өзү жалгыз бейиштин шалбаасында сейилдеп жүрдү.
Шалбаанын баардык жерин акактай аппак суугалдактар[1] курчап, алардын алтын түстүү жүрөкчөлөрүнөн жагымдуу жыттар аңкып турду.
Бейиште ошол маалда эми жаңы таң аткан.
Ой кучагындагы Будда капысынан суу үстүндөгү суугалдактардын жайылган жалбырактарынын арасындагы суу терезесинен Суугалдак көлмөсүнүн тереңинде эмнелер болуп жаткандыгын көрүп калды.